11:20
Sun
28
Sep 2008

Jeśli piszemy funkcję, która ma przejść po kolejnych wektorach, to najprościej wydaje się przekazać po prostu tablicę wektorów:

void DoSth(const vec3 Arr[], size_t ArrLen)
{
  for (size_t i = 0; i < ArrLen; i++)
    DoSthWithVec(Arr[i]);
}

Istnieje pewien genialny pomysł, który uczyni tą funkcję bardziej elastyczną. Polega na przekazaniu jej Stride - kroku, mówiącego o ile bajtów trzeba przesuwać wskaźnik:

void DoSth(const void *Data, size_t ArrLen, int Stride)
{
  const char *Bytes = (const char*)Data;
  for (size_t i = 0; i < ArrLen; i++)
  {
    DoSthWithVec( *(const vec3*)Bytes );
    Bytes += Stride;
  }
}

To pozwala m.in.:

• Przechodzić zwykłą tablicę jak wyżej - jako Data trzeba podać adres pierwszego elementu, jako Stride trzeba podać sizeof(vec3).
• Przechodzić tablicę od końca - jako Data trzeba podać adres ostatniego elementu, jako Stride trzeba podać -sizeof(vec3).
• Odwiedzić tylko co któryś element, na przykład wybraną kolumnę macierzy - jako Data trzeba podać adres pierwszego takiego elementu, jako Stride rozmiar całego wiersza w bajtach.
• Przetworzyć tablicę, której elementy zamiast pojedynczego wektora zawierają też inne dane (np. są wierzchołkami posiadającymi pozycję, normalną, współrzędne tekstury) - jako Data trzeba podać adres pola z pozycją w pierwszym wierzchołku, jako Stride rozmiar całej struktury wierzchołka.

To jeden z tych drobnych algorytmów, których niestety nikt nigdzie nie naucza. Każdy musi je gdzieś wypatrzeć przy okazji (albo samemu wymyślić, jeśli ma do tego łeb :)

Comments (1) | Tags: c++ algorithms | Author: Adam Sawicki | Share

Comments

Post comment